ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΙΟΥ

Καλησπέρα σας, είναι η πρεμιέρα μιας, ελπίζω μόνιμης στήλης, που θα διαβάζετε αποκλειστικά στο http://nbair24.blogspot.com. Μαζί θα μιλάμε σε τακτά χρονικά διαστήματα, για τους θετικούς, τους αρνητικούς, αλλά και τους αμφιλεγόμενους πρωταγωνιστές του πρωταθλήματος του ΝΒΑ. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τις ομάδες που μας έκαναν εντύπωση μέχρι στιγμής, μιας και έχουν όλες ένα σημαντικό αριθμό αγώνων στα πόδια τους και μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τα thumbs down του (μέχρι στιγμής) πρωταθλήματος.

Boston Celtics (4-6): ΟΚ, όλοι μας λίγο πολύ είχαμε μυριστεί ότι η μπογιά τους χρόνο με το χρόνο θα ξεφτίζει. Το χάλι όμως που παρουσιάζουν μέχρι στιγμής στο παρκέ οι Κέλτες είναι πραγματικά απερίγραπτο. Φιγουράρουν στις τελευταίες θέσεις σχεδόν σε όλες τις βασικές κατηγορίες (βλ. rebounds, points per game), έχουν 3 συνεχόμενες ήττες στο πάλαι ποτέ απόρθητο TD Garden και  γενικά δεν τρομάζουν κανένα αντίπαλο. Υπάρχει δικαιολογία? Θεωρητικά το πρόβλημα υγείας του Green τους πήγε πίσω, όμως αυτό δεν δικαιολογεί την προχειρότητα με την οποία επιλέχτηκαν οι αντικαταστάτες του (βλ.Daniels, Pietrus). Υπάρχει ελπίδα? Όσο υπάρχουν στην ομάδα οι Rondo, Allen οι οπαδοί των Celtics μπορούν να είναι βέβαιοι, πως η ομάδα τους θα βγει playoff. Για το βήμα παραπάνω ούτε συζήτηση βέβαια.

 Detroit Pistons (3-9): Εδώ έχουμε το πιο τρανό παράδειγμα συνολικής σπατάλης χρημάτων σε υπερεκτιμημένους παίχτες. Σίγουρα όταν οι ιδιοκτήτες των ομάδων έλεγαν, κατά την περίοδο του lockout, ότι πρέπει να περιοριστούν οι δαπάνες σε ορισμένες ομάδες, τους Pistons πρέπει να είχαν στο μυαλό τους. Δυστυχώς για τα συμπαθέστατα, κατά τα άλλα, πιστόνια πληρώνουν την αφέλειά τους, να χρυσοπληρώσουν παίχτες που έκαναν 1 το πολύ 2 καλές σεζόν και μετά άραξαν πάνω στα πολλά μηδενικά των συμβολαίων τους. Υπάρχει δικαιολογία?  ΟΧΙ. Υπάρχει ελπίδα? ΟΧΙ, μέχρι τουλάχιστον να λήξουν τα συμβόλαια των Gordon, Villanueva, Stuckey, Maxiell και να τους φορτωθεί κάποιο άλλο κορόιδο.

Sacramento Kings (4-8): Ο κακός κύριος  Westphal έφυγε, αλλά οι βασιλιάδες ακόμα ψάχνονται. Το κακό με την ομάδα του Sacramento είναι ότι το ρόστερ της με μια πρώτη ματιά φαίνεται υπερπλήρες. Με μια δεύτερη ματιά όμως στα στατιστικά, βλέπει κανείς το εξωπραγματικό 14,5 στις assists ανά αγώνα και κάπου εκεί σταματάει η κουβέντα. Επειδή όμως ο γράφων είναι λίγο ξεροκέφαλος και στηρίζει την συγκεκριμένη ομάδα, ευελπιστώ στην αναγέννησή τους. Υπάρχει δικαιολογία? Όχι, από την μέρα που αποχώρησε ο Paul Westphal με τον οποίο αποδεδειγμένα, αρκετοί παίχτες είχαν πρόβλημα (βλ. Evans, Cousins). Υπάρχει ελπίδα? Όσο είναι ανοιχτό το transfer window και οι βασιλιάδες μπορούν να αποκτήσουν έναν οργανωτή της προκοπής ναι.

Washington Wizards (1-10): Και όμως σε αυτήν τη λίστα δεν μπαίνουν λόγω του αξιοπρόσεκτου (?!?!) ρεκόρ  τους. Άλλωστε δεν νομίζω να εξέπληξαν κανένα με τις συνεχόμενες ήττες τους. Ο λόγος που βρίσκονται εδώ είναι το επεισόδιο που έγινε μεταξύ του coach Saunders και της ντίβας (ο θεός να τον κάνει) της ομάδας Rashard Lewis. Γιατί τι ποιο λογικό, από το να είσαι ο Rashard, ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος παίχτης του ΝΒΑ (για να μην ξεχνιόμαστε), και να θεωρείς τον προπονητή ως τον υπαίτιο για τα χάλια της ομάδας, ενώ παράλληλα εσύ είσαι πουθενάς. Υπάρχει δικαιολογία? Ναι και το όνομα της το αναφέραμε παραπάνω. Όσο οι Μάγοι πληρώνουν τα κιμπαριλίκια των Magic θα είναι κολλημένοι στον πάτο. Υπάρχει ελπίδα? Όχι φέτος.

Αφού έβγαλα τη χολή μου για τις ομάδες που απογοητεύουν μέχρι στιγμής, ας συνεχίσουμε με τα thumbs up του πρώτου μήνα.

Atlanta Hawks (8-4): Τα Γεράκια φέτος αποφάσισαν να αφήσουν τον καλύτερο 6^ο παίχτη του 2010 Jamal Crawford και να επενδύσουν τα χρήματα του συμβολαίου του σε λύσεις λιγότερο φανταχτερές, αλλά μεγαλύτερες σε αριθμό και σε εμπειρία. Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής δικαιώνουν την ομάδα του Larry Drew, αφού ο πάγκος έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε σημαντικά παιχνίδια όπως στις νίκες με τους Heat και με τους Bulls. Μελανό σημείο ο σοβαρός τραυματισμός του Al Horford που θα μείνει έξω 3 με 4 μήνες και γενικά οι πολλοί τραυματισμοί που χτυπάνε κατά καιρούς την ομάδα από την Georgia. Πού μπορούν να φτάσουν? Με υγιείς παίχτες έδειχναν φέτος ικανοί να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Τώρα αναγκαστικά θα στηριχτούν στον σεληνιασμένο φέτος Smith και στην σιγουριά των βετεράνων της ομάδας, με την ελπίδα να είναι όλοι διαθέσιμοι με την έναρξη των playoff .

Oklahoma City Thunder (10-2): Από την τελευταία θέση της Δύσης, στην 8^η, στην συνέχεια στην 4^η και στους τελικούς περιφέρειας και φέτος πιθανόν στην 1^η θέση όλης της λίγκας. Με όπλο την ομοιογένεια, το βαρύ πυροβολικό Durant, τον αδυνατισμένο Perkins και τις λύσεις από τον πάγκο, με μπροστάρη τον Harden, οι κεραυνοί δείχνουν ικανοί να πάνε φέτος μέχρι το τέλος του δρόμου. Ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο οι ελαφρώς πεσμένοι πόντοι του Durant σε σχέση με τις 2 προηγούμενες σεζόν, αλλά και οι ανεβασμένοι αριθμοί του σε άλλες κατηγορίες όπως τα rebounds και οι τάπες, που δείχνουν ότι ο σταρ των κεραυνών χρησιμοποιεί την ενέργειά του και σε άλλους τομείς εκτός του σκοραρίσματος. Μελανό σημείο η τρέλα που δέρνει τον Westbrook, ο οποίος είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο (με ξεκάθαρες τάσεις προς το χειρότερο). Πού μπορούν να φτάσουν? Μέχρι τους τελικούς και ύστερα ότι προκύψει.

Philadelphia 76ers (8-3): Εδώ έχουμε την ομάδα γρίφο μέχρι στιγμής του πρωταθλήματος. Οι Sixers έχουν κάνει εντυπωσιακή αρχή, αφού εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις πολλές λύσεις που παίρνουν από τον πάγκο τους, το βατό πρόγραμμα που έχουν μέχρι στιγμής, αλλά και την κατακόρυφη βελτίωση που έχουν παρουσιάσει παίχτες όπως ο Hawes, ο Turner και ο Meeks. Ο Doug Collins φαίνεται να κάνει καλή δουλειά και έχει φτιάξει ένα αξιόμαχο σύνολο, παρά την απουσία ενός παίχτη superstar από την ομάδα. Περισσότερα συμπεράσματα πάντως θα βγουν τον επόμενο μήνα, αφού στα επόμενα 10 ματς, τα 8 οι Sixers θα τα δώσουν στην έδρα τους. Πού μπορούν να φτάσουν? Με την εικόνα που παρουσιάζουν μέχρι στιγμής Βοστώνη και Νέα Υόρκη, οι Sixers μπορούν να ονειρεύονται την κορυφή της Atlantic. Σε περίπτωση που βρεθούν με πλεονέκτημα έδρας, θα μπορούν να κάνουν όνειρα και για κάτι παραπάνω.

 San Antonio Spurs (8-4): Μετά το περσινό κάζο της postseason δεν περίμενε κανείς τα Σπιρούνια να επιστρέψουν στα παλιά standard απόδοσης. Ο George Hill έφυγε για άλλες πολιτείες, ο Ginobili υπέστη κάταγμα στο αριστερό του χέρι, τα βασικά γρανάζια της ομάδας μεγάλωσαν κατά 1 χρόνο, όμως απ’ότι φαίνεται όλοι μας υπολογίζαμε χωρίς τον Popovich. Ο coach των Spurs συνεχίζει να βγάζει λαγούς από το καπέλο του, είτε αυτοί λέγονται Leonard (φετινό απόκτημα από το draft), είτε λέγονται Neal (ο οποίος ετοίμαζε βαλίτσες για NBDL τη μέρα που χτύπησε ο Ginobili), είτε λέγονται Danny Green. Πού μπορούν να φτάσουν? Θεωρητικά όχι ψηλά, αλλά επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μας από την συγκεκριμένη ομάδα, ας κρατήσουμε μία πισινή.

Τελευταίες άφησα 3 ομάδες που έχουν αφήσει πολλά ερωτηματικά με την απόδοση τους, αν και ξεκίνησαν όλες την σεζόν με υψηλές βλέψεις. Πάμε να τις δούμε.     

Los Angeles Clippers (5-3):  Ίσως φταίει ότι έχουν παίξει τα λιγότερα παιχνίδια από όλες τις ομάδες μέχρι στιγμής, πάντως άκρη δεν έχει καταφέρει κανείς να βγάλει με την ομάδα από το Λος Άντζελες. Σίγουρα χρειάζεται χρόνος προσαρμογής μιας και έγιναν κοσμογονικές αλλαγές στο roster το καλοκαίρι, με κυριότερη την απόκτηση του Paul, πάντως η απόδοση του καινούριου ‘’αφεντικού’’ της ομάδας δείχνει να δικαιολογεί, μέχρι στιγμής, το σήριαλ της απόκτησής του. Άμα καταφέρουν οι Clippers και μάθουν να επιβιώνουν και τις βραδιές που ο Paul δεν θα έχει κέφια, θα γίνουν σοβαροί διεκδικητές μιας θέσης στον τελικό της δυτικής περιφέρειας.

Miami Heat (8-4): Πριν 1 βδομάδα το Miami έδειχνε μία ομάδα που έχει ξορκίσει τους δαίμονες της περσινής χρονιάς, άκρως θεαματική σε αρκετά ματς, με μία μόλις κακή παρένθεση, και γενικά έδειχνε να είναι μία ομάδα σοβαρή και πειθαρχημένη. Μέχρι το καταραμένο, όπως αποδεικνύεται, πρώτο πέρασμα από τις δυτικές πολιτείες, από το οποίο το Miami επιστρέφει με ένα 0-3 στην πλάτη, με έναν (ακόμα) τραυματισμό του Wade και με μπόλικη γκρίνια. Ξαφνικά βγήκαν στην επιφάνεια προβλήματα όπως η δυσκολία της ομάδας απέναντι σε ζώνη, η ανύπαρκτη βοήθεια που παίρνει η ομάδα από τον πάγκο της, οι συχνοί τραυματισμοί του Wade, οι μόνιμες εκπτώσεις 25% του Lebron, που σπάνια εμφανίζεται στις τέταρτες περιόδους των αγώνων και η ανυπαρξία του Bosh σε σχέση με το συμβόλαιο που εισπράττει. Η αλήθεια ως συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση, πάντως το γεγονός είναι ότι το Miami δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου.

New York Knicks (6-5): Για το τέλος έχουμε την αρμάδα του D’Antoni. Με την περίφημη πλέον λογική του όσα φάμε και όσα βάλουμε, οι Knicks δείχνουν πιο ανισσόροποι από ποτέ. Χωρίς καθαρό οργανωτή, με άσσους που πρώτα σουτάρουν και μετά ρωτάνε (βλ. Douglas, Shumpert, Bibby και προσεχώς Davis), με αστάθεια στην επίθεση αφού κατά κύριο λόγο κρέμονται από τα κέφια του Melo και του Amare και με μεγάλα κενά στην άμυνα, η ομάδα από την Νέα Υόρκη δείχνει να μην έχει καταλήξει στο τι θέλει να πετύχει φέτος. Αίνιγμα παραμένει η απόκτηση του Chandler αφού είναι ξεκάθαρο ότι οι προσανατολισμοί της ομάδας μόνο αμυντικοί δεν είναι.

Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη ματιά στις ομάδες για την φετινή σεζόν. Υπόσχομαι στην επόμενη έκδοση να αφοσιωθώ στους παίχτες που μας έχουν εντυπωσιάσει και να αφήσω ήσυχες τις ομάδες, τουλάχιστον μέχρι το all star break. Παρακαλώ να δημοσιευθεί δεν βρίζω.

Συντάκτης  Hawk88

Posted in: Άρθρα-Σχόλια , Με το μάτι του γερακιού