Όταν το μπάσκετ δεν παίζεται στο παρκέ...

Ένα blog για όλους τους ''άρρωστους'' με το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ στον πλανήτη

To NBAir επανέρχεται από τέλη Σεπτέμβρη 2014 με κύρια αλλαγή του την εστίαση στα του στοιχήματος,όσον αφορά το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη

15.1.12

ROOKING OF THE YEAR


Στην Ελλάδα θα τους αναφέραμε μάλλον σαν ταλέντα, μάλλον σχεδόν κανένας τους δε θα έπαιρνε ικανοποιητικό χρόνο συμμετοχής, αλλά στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ τα πράγματα είναι αλλιώς. Οι ρούκι λοιπόν έχουν την δικιά τους ξεχωριστή θέση με ειδικά βραβεία να προορίζονται για αυτούς κατά τη διάρκεια αλλά και στο τέλος της σεζόν, ας δούμε λοιπόν ποιοί ξεχωρίζουν μέχρι στιγμής, τώρα που κάθε ομάδα έχει δώσει περίπου δέκα παιχνίδια και έτσι υπάρχουν πια σημαντικά δείγματα γραφής για τον καθένα από αυτούς...

1.       Ρίκι Ρούμπιο 
Ο Ισπανός έχει προκαλέσει φρενίτιδα ενθουσιασμού σε όλους τους αρθρογράφους (και) στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Φαίνεται πως κατά τη διάρκεια του λοκ άουτ όταν σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι βολόδερναν στην Ευρώπη ακόμα και για αρπαχτές χωρίς τίποτα σπουδαίες επιδόσεις το παλικάρι δούλεψε τόσο πολύ με ατομικές λογικά προπονήσεις που έχει καταφέρει να διπλασιάσει το μέσο όρο του σε πόντους σε σχέση με την περσινή περίοδο στη Μπαρτσελόνα και να μετρά 11 πόντους ανά παιχνίδι με 45% στα τρίποντα, κάτι παραπάνω από 8 τελικές πάσες, θεαματικές ενέργειες, αναλύσεις περί αναλύσεων από κάθε γκουρού (τώρα πια πανηγυρίζουν όλοι που ξεκινάει βασικός), ο πρώτος σε ασίστ που καταλήγουν σε τρίποντο (σε ομάδα που δεν έχει και τα μεγάλα αστέρια με εξαίρεση τον Λοβ και τον εκκολαπτόμενο Ουίλιαμς) και χωρίς να μπορεί να παίξει high low με κάποιον αξιόπιστο σέντερ έχοντας δώσει σύμφωνα με τους στατιστικολόγους 0 ασίστ προς τον βασικό σέντερ της ομάδας Ντάρκο Μίλισιτς. Και ο Ισπανός στο παρελθόν έχει κάνει μάγκες πολλά βαριά κορμιά (Βάσκεζ και Εν Ντονγκ τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα), οπότε μία σημαντική προσθήκη με ανταλλαγή που θα περιλαμβάνει τον Μπίσλι στα ανταλλάγματα θα ανεβάσει και την ομάδα και τον ίδιο σε αριθμούς. Τον παρομοιάζουν σαν τον νέο Στιβ Νας, αλλά αμφιβάλλω αν μπορέσει ποτέ να πάρει δύο συνεχόμενους τίτλους MVP όπως έκανε παλαιότερα ο Καναδός. Ποιός ξέρει όμως που μπορεί να σταματήσει η εξέλιξή του? Έτσι όπως πάει το πράγμα, μετά τον  Έβανς πρόπερσι και τον Γκρίφιν πέρσι πάει να γίνει ο τρίτος ρούκι της χρονιάς, που θα προέρχεται από το ντραφτ του 2009.


2.       Κάιρι Ίρβινκ
Η πρώτη επιλογή στα περσινά ντραφτ μετά από ένα μέτριο ξεκίνημα δείχνει να δικαιολογεί την θέση που κατέλαβε ως νούμερο ένα. Το γεγονός ότι δεν έχει ιδιαίτερο ανταγωνισμό στη θέση των γκαρντ, σε μία ομάδα που εκπλήσσει το τελευταίο δεκαήμερο δείχνοντας πως δε θα είναι ο περσινός σάκος του μποξ, του δίνει αρκετά ικανοποιητικό χρόνο συμμετοχής και τα νούμερα του ανεβαίνουν όσο παίρνει παιχνίδια στα πόδια του. Σκοράρει 17 πόντους μέχρι στιγμής, αλλά στα τρία τελευταία του παιχνίδια έχει υπερβεί τους 20 με αποκορύφωμα τους 26 που έδωσαν τη νίκη για τους «ιππότες» μέσα στο Φοίνιξ, με καλά πόσοστα χωρίς να εκβιάζει προσπάθειες. Το μέλλον είναι όλο δικό του και αν δεν υπήρχε ο Ρούμπιο θα είχε συγκεντρώσει πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Μάλλον όμως το ότι δεν είναι τόσο στο προσκήνιο του κάνει καλό μιας και θα δουλέψει ακόμα παραπάνω για να εξελιχθεί σε μελλοντικό all star. Αντικειμενικά οι αριθμοί του είναι ανώτεροι από του Ισπανού, αλλά νομίζω ότι προς το παρόν το βραβείο δε φαίνεται να πάει στα χέρια του. Αν συνεχίσει όμως με τον ίδιο ρυθμό είναι ικανός για μεγάλα πράγματα και αν μπορέσει να εξελιχθεί δίπλα του και ο Τριστάν Τόμπσον, ο έτερος ρούκι της ομάδας,οι Καβς μπορούν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο στο μέλλον.



3.       Κέμπα Γουόκερ
Το νούμερο 9 στα ντραφτ μετά την πρώτη του εμφάνιση σαν βασικός ανέστησε τους "πεθαμένους" στα τελευταία ματς, Μπομπκατς. Πολύ καλή σταυρωτή ντρίμπλα, καλός στις διεισδύσεις, αλλά ακόμα όχι τόσο πολύ εύστοχος από μακρινή απόσταση, ωστόσο έχει τα προσόντα να εξελιχθεί βελτιώνοντας τις ατέλειες του και μάλλον θα ήταν καλύτερα για αυτόν να είχε δίπλα του κάποιον βετεράνο ποιντ γκαρντ σαν δάσκαλο, παρά τον Όγκουστιν... Βέβαια υπάρχει κι ο Μάικλ Τζόρνταν στην ομάδα, που ίσως μπορεί να δει κάποια παραπάνω στοιχεία σε αυτόν και να μεταλαμπαδεύσει στο νεαρό γκαρντ ορισμένες από τις αέρινες ιδιότητες, αν θέλει να δει τις «γάτες» να πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον. Οι εώς τώρα αριθμοί του είναι 11 πόντοι μέσο όρο με μόλις 39,5%  στα σουτ σε 22 λεπτά συμμετοχής... Στην ομάδα δεν έχει και πολλά στηρίγματα και η πορεία τους δεν του χαρίζει και πολύ προβολή στον ίδιο, αλλά σίγουρα είναι μέσα στους πέντε πρώτους για φέτος, άλλα μάλλον έχει την ατυχία πως είναι η χρονιά των «κοντών» για τους ρούκι φέτος.


4.       Μαρσόν Μπρουκς
Από τις αποκαλύψεις της σεζόν. Το νούμερο 25 στα ντραφτ έχει προκαλέσει πολλές φορές στο... τσατ "κατάρες", μιας και από μόνος του κατάφερε να στείλει παίκτες στον "κουβά" με την απίστευτη ευστοχία του από μέση και μακρινή απόσταση, σε μία ομάδα που δεν πείθει με τη δυναμικότητα της. 14 πόντοι μέσο όρο με ικανοποιητικά ποσοστά, μάλλον ο πιτσιρικάς θα πείσει τον Ρώσο ιδιοκτήτη των Νετς να χτίσει την ομάδα γύρω του, την ώρα που τα δημοσιεύματα δίνουν και παίρνουν για δίδυμο Ντερόν και Χάουαρντ μέσω ανταλλαγών πριν τη λήξη της προθεσμίας στα μέσα του Μάρτη. Το καλύτερο σούτινγκ γκαρντ-καθαρόαιμο τουλάχιστον-της φετινής φουρνιάς μιας και όλοι οι υπόλοιποι είναι περισσότερο άσοι παρά δυάρια.



5.       Νόρις Κόουλ
Το "πουλέν" με άλλα λόγια του οικοδεσπότη... Ξεκίνησε την χρονιά με τους καλύτερους οιωνούς οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη εναντίον των Σέλτικς στο πρώτο φετινό εντός έδρας ματς των Χιτ, κλέβοντας τη δόξα από τους 
big three και συστήνοντας με τον πλέον ιδανικό τρόπο τον εαυτό του στους φιλάθλους του Μαιάμι. Από εκεί και πέρα όμως οι αριθμοί του είναι αλλοπρόσαλοι. Σε κάποια ματς ήταν αρκετά καλός, σε άλλα χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα, μάλλον ο πολύς ντόρος γύρω από το όνομά του δε φαίνεται να του κάνει και τόσο καλό. Τα νούμερα του μέχρι στιγμής περίπου 10 πόντοι μέσο όρο, αλλά με 3,3 ασίστ και μόλις 25% στα τρίποντα. Στην ουσία οι Χιτ βρήκαν στο πρόσωπο του ένα πόιντ γκαρντ για τα επόμενα δέκα χρόνια και το κομμάτι που έλειπε από το παζλ τόσο καιρό, σαν να έπιασαν το λαχείο μιας και μετά από διάφορες ανταλλαγές έκαναν δικό τους το νούμερο 28 του ντραφτ. Ίσως ο δεύτερος πιο πολυσυζητημένος ρούκι σχετικά με το τι μπορεί να προσφέρει μετά τον Ρούμπιο. Φαίνεται ιδανικός πάντως για ομάδα που έχει σταρ στη σύνθεση της, έτσι ώστε να δημιουργούνται χώροι πιο εύκολα για τον ίδιο. Θα πρέπει λιγάκι να προσέξει τα λάθη στα οποία είναι ιδιαίτερα επιρρεπής.



6.       Ιμάν Σούμπερτ
Ο ρούκι των Νικς έκανε εντυπωσιακό ντεμπούτο στο πρώτο ματς της σεζόν στο ΝΒΑ, αλλά είχε την ατυχία να τραυματιστεί και να μείνει εκτός για  περίπου δύο εβδομάδες. Με την επιστροφή του έδειξε τα ίδια καλά στοιχεία, αλλά ξαφνικά εναντίον του Μέμφις και με τον Άντονι να τραυματίζεται το παράκανε κάπως, έχοντας 5/20 σουτ και 6 λάθη. Τα νούμερα του παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, με 12 πόντους μέσο όρο αλλά με χαμηλά ποσοστά ευστοχίας. Έχει καπαρώσει ήδη μια θέση στη βασική πεντάδα της Νέας Υόρκης, αλλά μάλλον είναι περισσότερο δυάρι παρά πλέι μέικερ που τον βάζει να παίζει ο Ντ’ Αντόνι. Είναι αρκετά θρασύς για ρούκι και καθόλου σταθερός μέχρι στιγμής, αλλά γενικά δείχνει ότι «το έχει» και αποτελεί κεφάλαιο για τους Νικς στην προσπάθεια τους να τραβήξουν και πάλι επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας. Ομάδες σαν τους Τζαζ και τους Ουόριορς  που είχαν επιλογές πάνω από το νούμερο 17 θα μετάνιωσαν που επέλεξαν στη θέση του τους Μπερκς και Τομπσον αντίστοιχα.



7.       Μαρκίφ Μόρις
Ο ένας  εκ των δυο δίδυμων αδερφών που επιλέχθηκαν όλως τυχαίως στα νούμερα 13 και 14 του ντραφτ ( 
αδερφός του μέχρι στιγμής έριξε δυο τριαντάρες στο D league και ένας τραυματισμός του δεν του έχει δώσει τη δυνατότητα να παίξει παρά μόνο ένα ματς στην αρχή της χρονιάς με τους Ρόκετς, όπου και ανήκει). Στο ντεμπούτο του «κρέμασε» τους Σανς με την λάθος πάσα που έκανε στο τέλος του ματς εναντίον των Χόρνετς, αλλά φαίνεται πως αντί να τον πάρει από κάτω έβαλε μυαλό και είναι πολύ πιο προσεκτικός και επικίνδυνος για τις αντίπαλες άμυνες. Με 8,5 πόντους μέσο όρο και 5,5 ριμπάουντ αλλά και το αξιοπρόσεκτο 56% στα τρίποντα βρίσκεται σε ανοδική πορεία και έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την καλύτερη του αναμενομένου φετινή πορεία των Σανς. Βέβαια η σταθερότητα δεν είναι το δυνατό του σημείου, σε κάποια ματς είναι άφαντος και σε άλλα πρωταγωνιστής. Δύσκολα θα γίνει σταρ, αλλά μάλλον εύκολα θα βρίσκει δουλειά σαν συμπληρωματικός παίκτης με διψήφια νούμερα πόντων στο μέλλον. Πρόβλεψη μου είναι ότι ο αδερφός του που δείχνει σημάδια δεινού σκόρερ θα τον ξεπεράσει όταν γυρίσει υγιής και ο Μακχέιλ που φαίνεται ότι είναι αρκετά συντηρητικός, θα του αναθέσει ενεργό ρόλο στο rotation των Ρόκετς.



8.       Μπράντον Νάιτ
Άλλος ένας πλέι μέικερ σε μη πρωταγωνιστική ομάδα που «επιπλέει» μιας και με εξαίρεση τον Μονρό όλοι οι υπόλοιποι Πίστονς είναι το απόλυτο "ναυάγιο". Ομολογώ πως δεν έχω και την πιο πλήρη εικόνα μιας και τα ματς του Ντιτρόιτ δεν εγγυούνται και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για να τα παρακολουθήσει κανείς, αλλά οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. 13 πόντοι μέσο όρο μέχρι στιγμής και αρκετά ώριμο παιχνίδι με τόσα «τρελοκομεία» για συμπαίκτες, πρόκειται για κατόρθωμα. Αν του παραδοθούν τα ηνία στη θέση «1» και δεν τον έχουν για αναπληρωματικό του Στάκι που τον χρυσοπλήρωσαν για να ανανεώσει, τα πάλαι πότε «κακά παιδιά» μπορούν να έχουν ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον και να ψάξουν για παίκτες στις θέσεις 2 3 και 4 έχοντας καλυμμένες το 1 και το 5 με αυτόν και τον Μονρό. Ο Νάιτ λογικά δε θα συμπεριληφθεί σε καμία από τις ρούκι πεντάδες τις χρονιές μιας και υπάρχουν πολλοί στην ίδια θέση με αυτόν που βρίσκονται στο προσκήνιο.


9.       Ντέρικ Ουίλιαμς
Το νούμερο 2 του ντραφτ δεν έχει προκαλέσει και ντελίριο ενθουσιασμού με τις εμφανίσεις του με μόλις 8 πόντους σε κάθε παιχνίδι, αλλά δείχνει ότι πρόκειται για παίκτη που αν ποντάρουν πάνω του και σε συνδιασμό με τον Ρούμπιο μπορούν να αποτελέσουν ένα σπουδαίο δίδυμο ή και τρίδυμο μαζί με τον Λοβ για τους «Λύκους», για τα επόμενα χρόνια. Εκρηκτικός φόργουορντ, ικανός κοντά και μακριά από το καλάθι, δεν έχει πάρει ακόμα πολλές ευκαιρίες- άγνωστο το γιατί- χωρίς να έχει μπροστά του κάποιο μεγαθήριο και ειδικά από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Μπίσλι. Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να σκέφτεται ο Έιντελμαν με τη μη χρησιμοποίησή του. Για μένα είναι ένα όπλο που δεν έχουν μάθει πως να το χρησιμοποιούν μέχρι στιγμής. Η πρώτη κίνηση έγινε με το να είναι ο Ρούμπιο βασικός μετά και από πίεση των δημοσιογράφων, το επόμενο βήμα θα είναι λογικά να ενεργοποιηθεί και ο Ουίλιαμς κάπως παραπάνω και αρκετά πια αυτή η εμμονή με τον Ρίντνουρ (που παραδόξως έκανε κάποια καλά ματς), τον Τζόνσον και τον Τόλιβερ...



10.   Τζον Λούερ (μια σχετική επιφύλαξη με το πως ακριβώς προφέρεται το όνομα του)
Άλλο ένα λαχείο και από τους καλύτερους ψηλούς σε ό,τι αφορά τους ρούκι της φετινής χρονιάς το νούμερο 40 του ντραφτ, βρίσκει ήδη θέση στην πεντάδα των Μπακς δείχνοντας καλά στοιχεία. Εγκεφαλικός παίκτης με συμπαθητικό σουτ, καθόλου ψαρωμένος και χωρίς σοβαρό ανταγωνισμό πιάνει την ευκαρία απο τα μαλλιά και ανεβάζει τα νούμερα του όσο εξελίσσεται η σεζόν. 7 πόντοι μέσο όρο και 51,6% στα σουτ, αλλά με διψήφια νούμερα και 30 λεπτά συμμετοχής στα δυο νικηφόρα ματς με Πίστονς και Κινγκς, την εβδομάδα που μας πέρασε. Κυνηγάει τα ριμπάουντ-ειδικά τα επιθετικά- ικανός και στις τάπες, απορίας άξιον γιατί ο Σκάιλς τον εμπιστεύτηκε ελάχιστα στο αμέσως επόμενο ματς μέσα στο Ντάλας, με την ομάδα του να γνωρίζει τη συντριβή στο τέλος.

Υπάρχουν όμως και αυτοί που έχουν απογοητεύσει μέχρι στιγμής με αποκορύφωμα όλων τον Φρεντέτ που έχει απίστευτα χαμηλά ποσοστά αν και έχει πάρει ευκαιρίες στην αλλοπρόσαλλη ομάδα των «βασιλιάδων», τον Καντέρ που επιλέχθηκε πολύ ψηλά στο ντραφτ απο την Γιούτα που όμως δείχνει να είναι πλήρης χωρίς αυτόν στις γραμμές των ψηλών, τον Τόμπσον του Κλίβελαντ που έχοντας μπροστά του έναν ασταθή Τζέιμσον δεν έχει πάρει ακόμα αρκετό χρόνο συμμετοχής και τον Βέσελι που στην χειρότερη ομάδα μακράν της δεύτερης σε όλο το ΝΒΑ δε φαίνεται να βρίσκει ακόμα τα πατήματα του γυρνώντας από τον τραυματισμό που τον κράτησε εκτός στην έναρξη της σεζόν.

Σχετικά ανεβασμένοι τελευταία οι δύο λευκοί φόργουορντ των Νικς και Ρόκετς, Χάρελσον και Πάρσονς αντίστοιχα, με παρομοιότυπο στυλ παιχνιδιού και καλό μακρινό σουτ παρά το ύψος τους και επιτέλους κάποια λεπτά συμμετοχής για τον Μόρις των Λέικερς που έδειξε πολύ καλά στοιχεία στα 
pre season ματς εναντίον των Κλίπερς και μετά τον τραυματισμό που αφήνει τον Μπλέικ έξω για παραπάνω από ένα μήνα «ανάγκασε» τον Μπράουν να τον βάλει στο παρκέ και δείχνει να τα πάει πολύ καλά, άλλωστε έχει 2/2 τρίποντα αλλά και ισάριθμες βολές μέχρι στιγμής και ένα buzzer beater τρίποντο στα χτεσινα highlights.


Υ.Γ Ξέχασα τον Ιβάν τον "Τρομερό" Τζόνσον και θα στεναχωρούσα το φίλο μου το "γεράκι"...Ειδικά τώρα χωρίς τον Χόρφορντ φαίνεται ότι του δίνεται μια ευκαιρία να αποδείξει τι "ψάρια" πιάνει. Η ιστορία του από μόνη της είναι ικανή για κάποιον να αφιερώσει πολλές σελίδες για την πολυτάραχη ζωή του. Έχει καταφέρει να αποβληθεί από διάφορα γυμνάσια,κολλέγια, όπου πήγαινε δεν μπορούσε με τίποτα να στεριώσει, αλλά μάλλον άλλαξε τακτική, παίζει με απίστευτο πάθος, εκτοπίζει συμπαίκτες και αντιπάλους κερδίζοντας πολλά ριμπάουντ.Εσχάτως βάζει και τα ποντάκια του και τείνει να γίνει ο αγαπημένος της εξέδρας.Ο  27χρονος ρούκι που εμφανίστηκε από το πουθενά, αν έπαιζε σε μία πιο εμπορική ομάδα από την Ατλάντα θα μιλούσαν όλοι για αυτόν... 


Αυτά «εν ολίγοις» εύχομαι να μπορέσω να γράψω ακόμα περισσότερα στο μέλλον και για άλλες κατηγορίες παικτών (οι πιο βελτιωμένοι μάλλον θα είναι η επόμενη επιλογή μου) και οποιαδήποτε σχόλιο ή ένσταση σχετικά με τα γραφόμενα μου δεκτόν...


Συντάκτης:King

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Enterprise Project Management