Απο το NCAA στο ΝΒΑ

Από το ΝCAA στο NBA : Ποιο κολέγιο “παράγει” καλύτερα?

Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα αποχής μου από το blog λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, αποφάσισα να εγκαινιάσω τη καινούρια χρονιά, κι ας είναι ήδη Φεβρουάριος, με ένα άρθρο που επιχειρεί να δώσει απάντηση σε ένα ερώτημα που προσωπικά μου κέντρισε την περιέργεια όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί κανείς να πει με σιγουριά αν υπάρχει κάποια δεξαμενή ταλέντων στο κολεγιακό πρωτάθλημα που να παραδίδει με μεγαλύτερη επιτυχία επαγγελματίες μπασκετμπολίστες?

Όλο αυτό το διάστημα της αποχής μου προσπαθούσα να διατηρώ την επαφή μου με το τεκταινόμενα στο ΝΒΑ, και έτσι ένα απόγευμα που το θυμικό μου δεν άντεχε άλλους οικονομικού δείκτες, αποφάσισα να βουτήξω στην ειδησεογραφία. Το πρώτο θέμα που είδα ήταν το πάρτι που έστησε ο Kyrie Irving στο TD Boston Garden. Στο Duke, σκέφτηκα, έχουν βρει το μυστικό της επιτυχίας. Ακόμα ένας παίκτης που ετοίμασε ο γκουρού Mike Krzyzewksi βγάζει το Duke ασπροπρόσωπο. Και η αλήθεια είναι ότι την περίοδο 1989-2008, το Duke είναι το κολέγιο με τον μεγαλύτερο αριθμό αθλητών στο NBA, 28 τον αριθμό. Και εκεί κάπου άρχισε η αναζήτηση μου στο θέμα, όντας σίγουρος πως οι Αμερικάνοι φίλοι μας θα είχαν ήδη προνοήσει με κάποιο εξαντλητικό άρθρο να απαντήσουν στο ερώτημα: Ποιο είναι το καλύτερο κολέγιο από παραγωγικής απόψεως?

Βρήκα λοιπόν ένα άρθρο στο 82games.com το οποίο και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας. Διαβάζοντάς το μπορώ να πω ότι εξεπλάγην. Στην κορυφή δεν βρήκα παραδοσιακά κολέγια που μονοπωλούν με παρουσίες τα Final Four, αλλά το Wake Forest των Tim Duncan και Chris Paul, με μόλις 7, αξιόλογες παρουσίες παικτών στο NBA. Πριν κλείσετε το άρθρο, βρίζοντας, να τονίσω ότι το συμπέρασμα του άρθρου βασίζεται σε στατιστική ανάλυση και δεδομένα, και μετά από μερικά χρόνια στους ακαδημαϊκούς κύκλους κατάλαβα ότι τα νούμερα συνήθως λένε την αλήθεια. Σε οποιοδήποτε λογής ερώτημα που σχετίζεται με τον αθλητισμό, εάν προσπαθήσει κανείς να δώσει απάντηση με υποκειμενικά κριτήρια, είναι σίγουρο ότι θα βρει μπροστά του χίλιους και έναν υποστηρικτές κάποιας άλλης, αντίθετης άποψης. Έχει αρκετό ενδιαφέρον όμως να δούμε πώς προσάρμοσαν στατιστικά
στοιχεία σε μία φόρμουλα ικανή να δώσει πειστικές απαντήσεις.

Το βασικό στατιστικό “εργαλείο” είναι το Rating, το οποίο προκύπτει από το άθροισμα Points per game+rebounds per game+assists per game. Μέχρι εδώ όλα κυλούν βάσει πεπατημένης. Εκεί που διαφοροποιήθηκαν οι αναλυτές είναι στο εξής : Τους μέσους όρους κάθε παίκτη τους συνέκριναν με τα ανάλογα νούμερα που “έπιασαν” όλοι οι υπόλοιποι αθλητές που επιλέχτηκαν από άλλα κολέγια στον ίδιο νούμερο draft.Mε τις ανάλογες προσθαφαιρέσεις, έφτασαν στο προσαρμοσμένο rating. Έτσι πέτυχαν δύο πράγματα: Πρώτον απομόνωσαν τις πραγματικές επιδόσεις κάθε παίκτη και δεύτερον δόθηκε η απαραίτητη βαρύτητα σε όλα τα draft pick, ανεξαιρέτως αριθμού. Εδώ βέβαια να τονίσω ότι υπάρχουν δυο μειονεκτήματα, καταρχάς πρόκειται για δείγμα που καλύπτει την περίοδο από το 1989 έως το 2008, και κατά δεύτερον μετράει, κάπως μεροληπτικά, μόνο career averages, οπότε παίκτες που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στο απόγειο, “σπρώξανε” λίγο τα νούμερα προς τα πάνω, όπως για παράδειγμα ο Gilbert Arenas.

Στην πρώτη πεντάδα, εκτός του Wake Forest, που “καμαρώνει” πρώτο, βρίσκουμε το Texas El Paso (Tim Hardaway, Greg Foster, Marlon Maxey, Antonio Davis), το Marquette (Dwayne Wade, Steve Novak, Tony Smith), το Xavier (David West, Aaron Williams, James Posey, Tyrone Hill) και τέλος το Clemson ( Larry Nance, Horace Grant, Elden Campbell). Παραδοσιακά κολέγια όπως το Duke, Kentucky, Michigan, Connecticut, Arizona, UCLA, Kansas και North Carolina είναι λίγες θέσεις παρακάτω, αλλά όχι τα κορυφαία.

Κλείνοντας να τονίσω ότι πρόκειται περισσότερο για ψυχαγωγία, καθώς βάσιμα συμπεράσματα είναι λίγο επισφαλές να βγούνε από αυτό το άρθρο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η περίπτωση του Marquette που μόλις ένας αθλητής, όπως ο Wade αλλάζει όλη την εικόνα. Από την άλλη όμως, αυτή είναι η τιμωρία των μεγάλων κολλεγίων, καθώς για κάθε έναν Irving βγήκε και ένας Marcus Williams, για κάθε έναν Derrick Rose βγήκε και ένας Marcus Fizer, Stromile Swift και πάει λέγοντας. Αν το δει κανείς με το σκεπτικό ότι τουλάχιστον έτσι ξέρουν οι ομάδες τι αγοράζουν, μπορεί να δώσει κάποια πίστωση στο αρθρο. Στο επανιδειν..

Υ.Γ Αν θέλετε να σκοτώσετε την ώρα σας, παραθέτω και το link: http://82games.com/collegedraftpicks.htm . Το site θα το χαρακτήριζα ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αν και δυστυχώς το έχουν καταντήσει λίγο ετεροχρονισμένο.

Posted in: Άρθρα-Σχόλια