Prove to be improved

Η φετινή σεζόν έχει την ιδιομορφία πέρα από το γεγονός πως θα διεξαχθούν λιγότερα παιχνίδια μετά το λοκ άουτ του καλοκαιριού, να έχει ένα πρόγραμμα καταρτισμένο με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να γίνονται πολλοί αγώνες σε μικρό χρονικό διάστημα, προκαλώντας συχνά τραυματισμούς στα αστέρια των περισσότερων ομάδων. Φαίνεται ότι με τον αβέβαιο χρόνο έναρξης της χρονιάς η προετοιμασία των παικτών δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί με το καταλληλότερο χρονοδιάγραμμα. Έτσι όμως, δόθηκε η ευκαιρία σε άλλους να πάρουν μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής και πολλοί από αυτούς να αποδείξουν πως το δικαιούνταν με την πρόοδο που παρουσιάζουν στο παιχνίδι, αλλά και στα στατιστικά τους. Ας δούμε όμως με αλφαβητική σειρά για κάθε ομάδα του ΝΒΑ, ξεκινώντας με τις 15 πρώτες για σήμερα ποιοί είναι εκείνοι που αποτελούν έκπληξη με τις επιδόσεις τους και λογικά κάποιος εξ αυτών θα διεκδικήσει και το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου.

Atlanta Hawks

Ο τραυματισμός του βασικού πόιντ γκαρντ της ομάδας Heinrich, έχει δώσει αρκετά μεγάλο χρόνο συμμετοχής στον μέχρι πέρσι αναπληρωματικό Jeff Teague, που έχοντας τριπλασιάσει σχεδόν τα λεπτά που βρίσκεται στο παρκέ έχει ανεβάσει αισθητά τα νούμερα του χωρίς όμως να εντυπωσιάσει ιδιαίτερα. Έχει 12,3 πόντους και σχεδόν 6 ασίστ με 46% στα τρίποντα, αλλά και μόλις 64% στις βολές. Τέταρτος στο πρωτάθλημα σε κλεψίματα με 2 σε κάθε παιχνίδι.Παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, αλλά θα κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει τη θέση του βασικού μετά και την επιστροφή του βετεράνου λευκού πλέι μέικερ.

Boston Celtics

Σε μία ομάδα που πάει από το κακό στο χειρότερο με βάση τις προσδοκίες που υπήρχαν στο ξεκίνημα της σεζόν δεν υπάρχει κάποιος με την αλματώδη πρόοδο που να ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Η μόνη ευχάριστη έκπληξη θα μπορούσε να θεωρηθεί οBrandon Bass ,που ερχόμενος από το Ορλάντο αντί του «αιώνιου ταλέντου» Davis, δίνει ενέργεια από τον πάγκο ανεβάζοντας τα νούμερα του σε 12 πόντους και 6,5 ριμπάουντ ελαφρώς καλύτερα συγκριτικά με πέρυσι. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει και στον Rajon Rondo, ο οποίος ειδικά στην αρχή της σεζόν πάλευε όλα τα ματς μόνος του και είναι αυτή τη στιγμή ο 1^ος  σε όλο το ΝΒΑ σε ασίστ μοιράζοντας 10. Έχει κάνει ήδη ένα τριπλ νταμπλ και σουτάρει με ποσοστό άνω του 50% με σχεδόν 15 πόντους ανά παιχνίδι. Με τις φήμες περί επερχόμενης ανταλλαγής όντας το μόνο στην ουσία καλό «περιουσιακό στοιχείο» για τους Κέλτες, μιας και όλοι οι υπόλοιποι είναι μεγάλοι σε ηλικία, φαίνεται να έχει επηρεαστεί ψυχολογικά έχοντας πτωτική πορεία στους τελευταίους αγώνες συμπαρασύροντας κι όλη την ομάδα μαζί του.

Charlotte Bobcats

Η πρώτη μεγάλη έκπληξη, κι ένας παίκτης που συμφώνησε με τον Πανιώνιο στις αρχές της χρονιάς (θα δούμε και άλλον στη συνέχεια που έκανε το ίδιο και επίσης παρουσιάζει πρόοδο φέτος), αλλά μας άφησε στα κρύα του λουτρού και παρότι δε γεμίζει το μάτι και προσωπικά δε βλέπω να κρατάει ψηλά τα νούμερα του, εντυπωσιάζει προς το παρόν με τους αριθμούς του σε μία από τις χειρότερες ομάδες του ΝΒΑ. Ο λόγος για τον Byron Mullens, τον 6^ο αυτή τη στιγμή σε ποσοστό από τις βολές με 94% (μακράν ο πιο εύστοχος σέντερ από τη γραμμή) και με νούμερα εξαπλάσια σε σχέση με πέρσι σε πόντους (13 μ.ο.), με μόλις 22 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι και να ανεβαίνει συνεχώς στα τελευταία ματς. Λογικά κάπου θα σταματήσει δε γίνεται... Βελτιωμένος κι έχοντας καπαρώσει τη θέση του βασικού φέτος και ο Gerald Henderson, αλλά με 35 λεπτά άνα ματς θα περίμεναν και άλλα από αυτόν οι οπαδοί των Bobcats .

Chicago Bulls

Για την καλοδουλεμένη μηχανή των «ταύρων» ο μόνος παίκτης που βάσει αριθμών παρουσιάζει πρόοδο είναι ο John Lucas,αλλά ο λόγος έχει να κάνει πως στο ματς εναντίον της Ουάσινγκτον που προφυλάχθηκε ο Ρόουζ, βρέθηκε να παίζει βασικός και πήρε 28 προσπάθειες για σουτ εκτινάζοντας τους μέσους όρους του. Επειδή τα νούμερα δε λένε πάντα την αλήθεια, αναβαπτισμένο ρόλο φέτος στην ομάδα έχει ο Taj Gibson,που αν κι έρχεται από τον πάγκο είναι αυτός τον οποίο εμπιστεύεται ο Thibodeau στα κρίσιμα τελευταία λεπτά, αντί του φανερά εκτός φόρμας φέτος Noah.

Cleveland Cavaliers

Εδώ θα μπορούσε κάποιος να αναφερθεί μόνο στον Alonzo Gee που δίνει την απαιτούμενη ενέργεια ερχόμενος από τον πάγκο, με κάπως καλύτερα νούμερα σε σχέση με πέρσι σχετικα με βελτιωμένους παίκτες. Οι «Ιππότες» στηρίζονται κυρίως στον Irving φέτος και παρουσιάζουν έτσι ένα αξιόμαχο νεανικό σύνολο, χωρίς κάποιος άλλος να έχει παρουσιάσει βελτίωση στα στατιστικά του σε σχέση με την περσινή σεζόν.

Dallas Mavericks

Οι πρωταθλητές μετά το νωθρό ξεκίνημα δείχνουν να βρίσκουν σιγά σιγά τον καλό τους εαυτό και παρότι στην ουσία αποδυναμώθηκαν με τη φυγή του Chandler, έχουν μία μεταγραφή εκ των έσω που τους έχει βγει σε καλό. Ο Ian Mahinmi στην 4^η του σεζόν φέτος προσφέρει τόσο σε πόντους (7,7) όσο και σε ριμπάουντ (5,0) παίζοντας παράλληλα καλή άμυνα στους ψηλούς των αντιπάλων. Από κοντά και ο Delonte West,άλλοτε πρωταθλητής με τη Βοστώνη, παρεξηγημένος παίκτης λόγω και των διαταραχών που προκαλούνται από το διπολικό σύνδρομο που τον διακατέχει. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει μετά τον τραυματισμό του Κιντ να έχει μία δεύτερη ευκαιρία στα 28 του να σώσει την καριέρα του και να σουτάρει με το αξιοπρόσεκτο 96,2% στις βολές εώς τώρα.

Denver Nuggets

Ο Karl φαίνεται πως έχει στο νου του το μοντέλο των Seattle Supersonics, προσπαθώντας να δώσει ταχύτητα σε αυτήν την ομάδα που όμως δεν φαίνεται να έχει αστέρια για να τις δώσουν το κάτι παραπάνω και δείχνει στα τελευταία ματς να ξεφουσκώνει. Ο πλέον βελτιωμένος παίκτης είναι ο Ty Lawson που παρότι προέρχεται από μια επιεικώς μέτρια σεζόν στην Ευρώπη- φορώντας τη φανέλα της Ζάλγκιρις-στην Αμερική και με ανεβασμένο το επίπεδο του αθλήματος φαίνεται να νιώθει καλύτερα, ανεβάζοντας αισθητά τα νούμερα του σε 17 πόντους με 51% στα σουτ, 6,3 ασίστ και σχεδόν 2 κλεψίματα ανά αγώνα. Αν οι «Σβώλοι» παραμείνουν στις υψηλές θέσεις θα είναι από τα φαβορί για most improved player.

Detroit Pistons

Σε μία εποχή που οι καλοί σέντερ σε ολόκληρο το παγκόσμιο στερέωμα σπανίζουν (είμαι περίεργος να δω ποιον θα βάλουν στην καλύτερη ρούκι πεντάδα στο τέλος της χρονιάς, μιας και ο Kanter τυπικά ειναι 4αρι και δεν έχει κάνει και κάτι το αξιοσημείωτο έτσι κι αλλιώς) μία από τις χειρότερες ομάδες έχει την τύχη να έχει στο ρόστερ της έναν από τους καλύτερους και πιο εξελίσσιμους ψηλούς στο πρωτάθλημα. Ο Greg Monroe αν έπαιζε σε καλύτερη ομάδα πιθανόν θα ήταν φαβορί για να συμμετάσχει στο All Star Game του Ορλάντο τον επόμενο μήνα. Οι 16,5 πόντοι, τα 9 ριμπάουντ και το 57,5% στα σουτ είναι νούμερα που δεν περνάνε απαρατήρητα. Πέραν του Howard δεν υπάρχουν πολλά 5άρια ειδικά στην Ανατολή που μπορούν να παρουσιάσουν καλύτερες επιδόσεις από τον 21χρονο σέντερ στη 2^η μόλις σεζόν του στα μεγάλα σαλόνια. Σχετικά καλός φέτος και ο Σουηδός Jonas Jerebko,που μετά από έναν τραυματισμό που του στέρησε όλη την περσινή χρονιά επέστρεψε δριμύτερος φέτος με 10 πόντους ανά παιχνίδι.

Golden State Warriors

Δύο παρεξηγημένοι παίκτες αποτελούν την έκπληξη για τους ασταθείς φέτος και καταπονημένους από την έτσι όπως φαίνεται επιδημία της αστραγαλίτιδας «Πολεμιστές». Ο κάποτε πυραυλοκίνητος Nate Robinson παίρνοντας χρόνο συμμετοχή μετα τον τραυματισμό του Curry, έχει μετά από καιρό και πάλι διψήφιο αριθμό πόντων, κι είναι και πάλι ικανός να κερδίσει ένα παιχνίδι που φαίνεται χαμένο μόνος του (όπως εναντιόν του Μαιάμι) και στο επόμενο να καταστρέψει την ομάδα του με αψυχολόγητες ενέργειες. Οι 14 πόντοι μέσο όρο για παίκτη που βρισκόταν στα αζήτητα πάντως είναι πολλοί. Ο έτερος που έχει ανεβάσει τους αριθμούς του είναι ο David Lee ,ο λευκός πάουερ φόργουορντ με το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο προσπαθεί να συμμαζέψει την κατάσταση, όταν όλοι οι υπόλοιποι πυροβολούν ανελέητα από μακριά (Ellis, Curry, Robinson και Wright) με 18,5 πόντους και 11 ριμπάουντ μέσο όρο. Ακόμα πάντως οι ψίθυροι για το αν πρέπει να αμοίβεται με τόσα πολλά χρήματα εξακολουθούν να ακούγονται. Τουλάχιστον δεν εισπράττει όσα ο Rashard Lewis, ούτε χρήματα αλλά ούτε και κακά σχόλια.

Houston Rockets

Αν κι είχε αρχίσει από πέρσι κιόλας να δείχνει κάποια σημάδια προόδου, φέτος έχει ανεβάσει την απόδοση του σε τέτοιο βαθμό που να θεωρείται ο επικρατέστερος για το βραβείο στο τέλος της χρονιάς μέχρι στιγμής. Ο Kyle Lowry κυρίες (τώρα που το ανέφερα υπάρχει κάποια κυρία εδώ μέσα ως εγεγραμμένο μέλος του τσατ τουλάχιστον, τι έχει να πει γι’ αυτό ο nbaer?) και κύριοι... 18 πόντοι 9 ασίστ 7 ριμπάουντ (χωρίς να έχει καταφέρει ακόμα να κάνει τριπλ νταμπλ) για τον ηγέτη των «Ρουκετών» τη φετινή περίοδο. Από τους καλύτερους και στα κλεψίματα, ικανότατος σουτέρ πίσω από τη γραμμή των 7,25μ είναι σε πολλά ματς μια ομάδα μόνος του.

Indiana Pacers

Μια ομάδα με πολύ μέλλον και με παραπάνω από έναν παίκτες που ανεβάζουν σταδιακά τα νούμερα τους. Ουσιαστικά τρεις είναι αυτοί που ξεχωρίζουν. Στη θέση του σούτινγκ γκαρντ, έχοντας πια θέση βασικού στην ομάδα ο Paul George , αποτελεί πηγή κινδύνου από μέση και μακρινή απόσταση με 55% φέτος στα τρίποντα πετυχαίνοντας σχεδόν 3 ανά παιχνίδι. Με τον Granger να μη σκοράρει πια κατά ριπάς όπως πέρσι, η Ιντιάνα έχει την τύχη να βασίζεται πάνω του για σουτ από την περιφέρεια. Στους ψηλούς δεσπόζει ο Roy Hibbert , πιο ώριμος από ποτέ, στα 25 του πλέον έχει ανεβάσει τα νούμερα του σε πόντους (14) και ριμπάουντ (10) σουτάροντας με το διόλου ευκαταφρόνητο 52,6% . Μαζί με τον Monroe είναι ο πλέον υποσχόμενος ψηλός στην Ανατολή και μάλλον δεν ειναι σύμπτωση το γεγονός πως αποφοίτησαν από το ίδιο κολλέγιο της Τζορτζτάουν, που στο παρελθόν έχει αναδείξει και άλλους σέντερ όπως τους Ewing, Mourning, Mutombo.  Από το διάσημο κολέγιο  της Νορθ Καρολάινα προέρχεται και ο μπακ απ του Hibbert στην ομάδα, που αν εξαιρέσει κανείς το φτωχό ποσοστό του στα σουτ, μιας και συνηθίζει να παίρνει προσπάθειες από μέση απόσταση, κάνει κι αυτός μια καλή σεζόν. Με σχεδόν 12 πόντους μέσο όρο ο Tyler Hansbrough βοηθάει από τον πάγκο, χωρίς ωστόσο να έχει πείσει ακόμα ότι είναι ικανός για μεγάλα πράγματα...

Los Angeles Clippers

Στην ομάδα που βρίσκεται στο προσκήνιο λόγω τόσο των αστεριών που διαθέτει μετά την έλευση των Paul και Billups, όσο και για το θέαμα που προσφέρει με τα αλεπάλληλα καρφώματα από τους Griffin και Jordan, δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί κανείς να πει ότι έχει κάνει αλματώδη πρόοδο. Ίσως απλά οι Caron Butler  και Chauncey Billups που πολλοί τους θεωρούσαν ξεγραμμένους, να έχουν αρκετά ανεβασμένα νούμερα συγκριτικά με αυτά που πίστευαν οι υπόλοιπες ομάδες και δεν τους υπέγραφαν αν κι ήταν ελεύθεροι στην αγορά. Το ερώτημα είναι αν μπορούν να δώσουν στην ομάδα την στόφα του πρωταθλητή, μιας και έχουν γευτεί και οι δυο τους την χαρά της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος (αν και ο Butler ηταν τραυματιας με το Ντάλας πέρσι) που για τους αναγεννημένους φέτος Clippers θα ήταν πιο πολύτιμο από τις ατομικές στατιστικές τους επιδόσεις.

Los Angeles Lakers

Με τις 40άρες που εξαπολύει ο Kobe από ‘δω κι από εκεί λίγοι έχουν προσέξει ότι έχει δυο παραπάνω στηρίγματα εφέτος στην ομάδα. Πρώτος και καλύτερος ο Andrew Bynum . Ξεκίνησε την σεζόν έχοντας πολλά να αποδείξει μιας και προερχόταν από τιμώρια που κουβαλούσε από τα περσινά πλέι οφ, ενώ είχε βουήξει ο τόπος πως η ομάδα του θα εξαντλήσει κάθε πιθανότητα για να φέρει τον Howard στο L.A. Οι 16,5 πόντοι και τα  14 ριμπάουντ ανά παιχνίδι καθιστούν επισφαλή τη θέση του Gasol, που μπορεί να την «γλίτωσε» αφού η μεταγραφή του Paul πριν την έναρξη της σεζόν δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά φαίνεται πως θα θυσιαστεί στη συνέχεια ίσως για να έρθει κάποιος πλέι μέικερ στην ομάδα ( Deron? ). Έκπληξη αποτελούν για φέτος οι αριθμοί του Matt Barnes που έχει κερδίσει με το σπαθί του μια θέση στο βασικό σχήμα, σουτάροντας με πάνω από 50% μαζεύοντας 5 ριμπάουντ και παίζει και σκυλίσια άμυνα επωφελούμενος από την κάποια εύνοια που πάντα έδειχναν οι διαιτητές στους «Λιμνανθρώπους» ( ως King άλλωστε το έχω εμπεδώσει πολλάκις).

Memphis Grizzlies

Αναφέρθηκα νωρίτερα σε άλλον έναν παίκτη που παρότι συμφώνησε με τον Πανιώνιο δεν αγωνίστηκε σε κανένα ματς των «κυανέρυθρων» και τώρα βγάζει μάτια με τους Bobcats. Ε, στο Μέμφις έχουμε μια παρόμοια περίπτωση. Τον Marreese Speights τον θυμάμαι σαν ρούκι στους Sixers με αρκετά συμπαθητικές επιδόσεις (ακόμα και στο «Nba live 2009»), αλλά για να έγινε ανταλλαγή για δύο ντραφτ πικ δεύτερου γύρου σημαίνει πως οι μετοχές του στο χρηματιστήριο του ΝΒΑ είναι ιδιαίτερα πεσμένες. Οι «Αρκούδες» όμως του έδωσαν μία ακόμα ευκαιρία μιας και μετά τον τραυματισμό του Arthur πριν την έναρξη της σεζόν ακολούθησε και αυτός του Randolph και πέραν του Gasol  βασιλεύει το χάος στην front line τους. Ο κάποτε πρωταθλητής με τους Florida Gators και συμπαίκτης εκεί με Horford και Noah, άρπαξε την ευκαιρία και με 8,2 πόντους προσπαθεί κι αυτός να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στην καριέρα του. Θα πρέπει όμως να βελτιώσει την άμυνα του, που ήταν άλλωστε ο λόγος που εκδιώχθηκε από την Φιλαδέλφια. Εκείνος που προσφέρει άμυνα και με το παραπάνω για το Μέμφις είναι ο Tony Allen,που φέτος βοηθάει κάπως περισσότερο και στο επιθετικό κομμάτι προσπαθώντας να κρατήσει την ομάδα του εντός τροχίας πλέι οφ σε μία πολύ ανεβασμένη φέτος Δύση.

Miami Heat

Όταν όλος ο κόσμος μιλάει για τον Norris Cole ο Mario Chalmers βάζει το κεφάλι κάτω και προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα για τους όχι και τόσο «ζεστούς» Heat στα τελευταία παιχνίδια. Σουτάρει με 68% στα δίποντα και 45% στα τρίποντα, δεν κρύβεται στις κρίσιμες στιγμές όπως κάποιοι άλλοι συμπαίκτες του και έχει διπλασιάσει -λόγω της απουσίας κυρίως του Wade -τα νούμερα του σε πόντους σε σχέση με πέρσι. Έχει το θεωρητικά δύσκολο έργο να κουμαντάρει σε ποιόν απο τους «big three» θα καταλήξει η μπάλα, αλλά στην ουσία δεν την έχει και πολύ στα χέρια του παρότι πλέι μέικερ μιας και οι James και Wade την κουβαλάνε παραπάνω προσπαθώντας να δημιουργήσουν φάσεις στο ένας εναντίον ενός. Μπορεί να βοηθήσει και σαν δυάρι με το καλό του σουτ από μακρινή απόσταση και ίσως ο Spoelstra θα έπρεπε να δοκιμάσει το πείραμα Cole ,Chalmers , Wade , James και Bosh για αρχική πεντάδα κάποια στιγμή όταν βέβαια με το καλό είναι όλοι τους υγιείς...

Αυτά και για σήμερα, δεν ξέρω αν μπορώ να ακολουθήσω τον ίδιο φρενήρη ρυθμό γράφοντας και τρίτο κείμενο σε τρεις μέρες. Θαείμαι λιγάκι σαν να έχω παίξει back to back to back matches ένα πράγμα...

Συντάκτης: King

Posted in: Άρθρα-Σχόλια , Rooking of the year