Ο άθλιος του Μαϊάμι...

 Και κάπου εδώ έρχεται στο μυαλό του καθένα η θεία δίκη, η ιστορία που έπαναλαμβάνεται ως φάρσα, η ζωή που έρχεται να δώσει αυτά που νωρίτερα σου στέρησε, ο αθλητισμός που δίνω πίσω όσα ακριβώς, ίσως και περισσότερα από αυτά που του αφιέρωσες. Γνωμικά τέτοια και παρόμοια πέρασαν δικιολογημένα από το μυαλό του καθένα, μετά το τέλος του 6ου και τελευταίου ματς της σειράς των τελικών. 

 Ο συγκλονιστικός Γερμανός, που δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους του, ότι τα κατάφερε επιτέλους, με τα χέρια του στο κεφάλι και ένα χαμόγελο, που μάλλον ήταν αμήχανο, φάνταζε σαν τον Οδυσσέα που έφτασε στη Ιθάκη του. Και ο καθένας μας γνωρίζει πόσο μεγάλο ήταν το ταξίδι του. Η μέρα που θα ξημέρωνε για τον Ντιρκ, θα ήταν διαφορετική. Η γεμάτη του καριέρα, από επαίνους, τρομακτικές εμφανίσεις και την αποδοχή από ολόκληρο τον μπασκετόκοσμο, πλέον θα έχει την σφραγίδα στα δάχτυλά του. Και κάτω από τη σκιά της υπέροχης αυτής μορφής, η γυρισμένη πλάτη του βασιλιά....

 Ο βασιλιάς δεν τα κατάφερε. Μπορεί κατά τη διάρκεια των πλέιοφφς να έδειχνε ως ο κυρίαρχος, αλλά το βάρος του στέμματος ήταν μεγαλύτερο από αυτό που ο ίδιος μπορεί να αντέξει. Όπως και πριν από μερικά χρόνια στην παρθενική του εμφάνιση σε τελικούς, έτσι και φέτος έδειξε ανήμπορος. Ο Τζέιμς έχει εξελίξει το παιχνίδι του πάρα πολύ. Το έχει ανεβάσει σε ύψιστο επίπεδο, έχει βελτιωμένους αριθμούς και είναι ό,τι πιο all around player ντριμπλάρει αυτή τη στιγμή στα παρκέ του πλανήτη. Αυτό δεν είναι αρκετό. Και κάπως έτσι, τους κόπηκε ο βήχας...

 Μετά το τέλος του τέταρτου τελικού, στον οποίο ο Nowitzki αγωνίστηκε εμπύρετος, οι δύο απαράδεκτοι του Miami δεν έχασαν την ευκαιρία να ειρωνευτούν και να "παίζουν" με την κατάσταση του Γερμανού, προσποιούμενοι τους αρρώστους. Αυτά εκτός παρκέ φυσικά, γιατί εντός ήταν παρόντες μόνο σαν κορμιά. 

 Ο νάρκισσος από το Οχάιο, βρήκε τον νάρκισσο κολλητό του, λοιπόν, και οι δυο τους πρωταγωνίστησαν στη φετινή σαπουνόπερα του NBA. Και πώς κατάφερε να μετατραπεί μέσα σε λίγες στιγμές, από μία αποδεκτή αθλητική φυσιογνωμία, σε σαλτιμπάγκο και το πιο μισητό πρόσωπο της λίγκας, αυτό το γνωρίζει ο ίδιος. Το "The Desicion"... είναι το πρώτο επεισόδιο της σαπουνόπερας... Πήρε τα ταλέντα του και τα πήγε στη Νότια Ακτή, για να πάρει ένα πρωτάθλημα και να δημιουργήσει μια δυναστεία, να καταφέρει να καταξιωθεί νωρίς, μήπως και κατορθώσει να "πιάσει" τα μπασκετικά είδωλα μιας ολόκληρης εποχής. Καμία υπομονή, κανένας ηθικός φραγμός, κανένα δέσιμο με τον τόπο του, απλά τα έκανε στην άκρη, μπροστά στο κυνήγι της δόξας. Κάτι που δεν έκανε ο Nowitzki. 

 Ο Λεμπρόν καταφέρνει στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του, τώρα που βάζει τρίποντα, που η περιφερειακή του άμυνα σπάει κόκκαλα, τώρα που κόβει και ράβει, να μην έχει το ψυχικό σθένος, να "τραβήξει". Ψυχή... Αυτό που έχουν οι πρωταθλητές, αυτό που χρειάζεται για το βήμα παραπάνω, αυτό που το δουλεύεις και το φτιάχνεις μέχρι να μπορείς να το "βγάλεις", όταν τα πράγματα ζορίσουν. 

 Κι όμως μετά την κατρακύλα στο 6ο παιχνίδι και με την εικόνα όλων στα μάτια μας, τον αριθμό 6 να αποχωρεί με σκυμμένο το κεφάλι και τα αυτιά του κάτω, περιμένεις να ακούσεις κάτι διαφορετικό από το.... " Ο Θεός εκεί πάνω, αποφάσισε ότι δεν έχει έρθει η ώρα μου ακόμα...". Το προσωπικό του ego, τεράστιο και αξεπέραστο. Δικιολογεί την παρουσία του στους τελικούς σαν απόφαση κάποιου άλλου, αφήνοντας να εννοηθεί ίσως, ότι αυτός έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του. Το έκανε όμως;

 Το σίγουρο είναι ότι ο "βασιλιάς" έχει χρόνια μπροστά του για να κατακτήσει τίτλους. Αυτό όμως που θα πρέπει να κατακτήσει πλέον είναι η συμπάθεια του κόσμου. Και πρέπει να τον αφορά, γιατί το προφίλ του έχει πληγεί από τα φετινά τερτίπια. Και μάλιστα όταν αυτά συνδυάζονται και με την αγωνιστική σφαλιάρα από το τίμιο και ταπεινό Ντάλλας.

 Ο Lechoke και ο Dewhine θα πρέπει να συνέλθουν και να φτάσουν εκεί που αρμόζει σε αθλητικά είδωλα όπως οι ίδιοι. Αρκεί να ακολουθήσουν τον δρόμο του Γερμανού. Καλή τύχη.

Και δυο ερωτήσεις για το τέλος... 

Ποια είναι η πιο χαρούμενη πόλη στην Αμερική, μετά την κατάκτηση του τίτλου από τους Μαβς;

Γιατί ο Λεμπρόν θα πρεπε να σκεφτεί το αγωνιστεί στο NHL?

Posted in: Άρθρα-Σχόλια