Prove to be improved Vol.2

Με Lakers, Hawks και Heat να έχουν ήδη αναφερθεί στο προηγούμενο κομμάτι, το 2^ο μέρος δεν αναμένεται να έχει και τόσο ενδιαφέρον, αλλά και  σε αυτό θα δείτε ότι φιγουράρουν αρκετά δυνατά ονόματα που θα διεκδικήσουν τον τίτλο του πιο βελτιωμένου στο τέλος της χρονιάς. Πάμε να τα δούμε γρήγορα, ξεκινώντας από την αμέσως επόμενη ομάδα αλφαβητικά που είναι οι...

Milwaukee Bucks

Κοιτώντας τους αριθμούς αποκλειστικά, δε φαίνεται κάποια διαφορά για κάποιον παίκτη συγκριτικά με πέρσι στην ομάδα, «απόρθητο κάστρο» στα εντός και «ατυχία που δεν έχουμε παίξει ακόμα στην Ουάσινγκτον» εκτός. Λιγάκι ο BrandonJennings έχει ωριμάσει κάπως και δεν κάνει πια 30 προσπάθειες σε κάθε ματς όπως μας είχε συνηθίσει μέχρι πέρσι και παρόλο που έχει παραπάνω στηρίγματα φέτος, όσο η ομάδα του μένει μακριά από τραυματισμούς, σκοράρει περισσότερους πόντους με καλύτερα ποσοστά. Βέβαια ακολουθώντας το παράδειγμα των συμπαικτών του, όταν αγωνίζεται μακριά από την «ελαφοφωλιά» παρουσιάζεται κατώτερος του αναμενομένου. Έχει όμως μέλλον μπροστά του, δεν είναι και το πιο εύκολο ειδικά για παίκτες στη νευραλγική θέση του πλέι μέικερ να μην πηγαίνουν καθόλου κολλέγιο και να επιλέγουν να δηλώσουν συμμετοχή στα ντραφτ κατευθείαν μετά το γυμνάσιο. Πάντως έχει  κάποιες “streetball” κινήσεις που τον καθιστούν απρόβλεπτο για την αντίπαλη άμυνα και έχοντας τον  Skiles για προπονητή που γνωρίζει τα μυστικά της θέσης όσο λίγοι (ορίστε και η αναφορά σε παίκτες του ΠΑΟΚ να μη λέτε ότι αναφέρομαι μόνο σε παραλίγο παίκτες του Πανιωνίου) είναι σε καλό δρόμο...

Minnesota Timberwolves

Ο περσινός κάτοχος του τίτλου Kevin Love έχει καταφέρει να ανεβάσει και φέτος τα νουμερά του, αλλά είναι πιο ρεαλιστικό να ελπίζει ότι θα πάρει το βραβείο του MVP (που και πάλι απίθανο είναι μιας και στην καλύτερη των περιπτώσεων οι «Λύκοι» θα φτάσουν μέχρι τον πρώτο γύρο των πλέι οφ, αν υπερβάλλουν εαυτό με τόσες ομάδες να πρωταγωνιστούν φέτος στη Δύση, κατόρθωμα θα είναι να αποφύγουν την τελευταία θέση στη Northwest βασικά) παρά να επαναλάβει τον περσινό άθλο του. Πέρα για πέρα δίκαιη ανταμοιβή η πρόσκληση του για να πλαισιώσει την εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ας αφήσει όμως καλύτερα δηλώσεις του τύπου «είμαι το καλύτερο 4άρι σε όλο το ΝΒΑ» γιατί τον βλέπω να κουβαλάει τις βαλίτσες των υπόλοιπων αν τα καταφέρει και επιλεγεί στην τελική 12αδα. Εκείνος που για μένα εντυπωσιάζει (και πριν από λίγο ήταν ο κύριος υπαίτιος μαζί με τον προαναφερθέντα για την δύσκολη όπως αποδείχτηκε νίκη κόντρα στους Kings) σε πείσμα όλων εκείνων που κατηγορούν τον Adelman που τον χρησιμοποιούσε περισσότερο από το αγαπημένο παιδί των media Ricky Rubio στην αρχή ειδικά της σεζόν είναι ο Luke Ridnour. Ο λευκός πλέι μέικερ εκμεταλλεύεται τα κενά που δημιουργούνται όταν οι αντίπαλοι προσαρμόζουν την άμυνά τους στον Love και μιας και κανένας (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) δεν τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση, πυροβολεί από μακριά έχοντας ανοικτό πεδίο, δικαιώνοντας τον προπονητή του για την επιμονή που δείχνει στο πρόσωπό του. Όταν γυρίσει πλήρως και ο Barea προβλέπω ότι δε θα είναι αυτός που θα κινδυνεύει να χάσει χρόνο συμμετοχής, αλλά ο πολυδιαφημισμένος Ισπανός. Κρατήστε κι ένα ενδεχόμενο να ανεβάσει κι άλλο τα νούμερα του ο Πορτορικανός, έχει μικρό δείγμα γραφής προς το παρόν, αλλά έχει πολλά να αποδείξει και αν θυμάμαι καλά μια πρώην μις Υφήλιο να του γεμίζει τις μπαταρίες, εκτός και αν ακολουθήσει το παράδειγμα του Jaric και παρακαλάει τον Ίβκοβιτς να τον φέρει στον Ολυμπιακό κι αυτός. Δέχομαι προτάσεις για το επόμενο άρθρο να είναι ποιοι Nbaers σκοράρουν καλύτερα εκτός παρκέ...

New Jersey Nets

Κι όμως μία από τις χειρότερες ομάδες του ΝΒΑ φέτος έχει δυο παίκτες με ανεβασμένα νούμερα... Ας όψεται ο Deron Williams και οι υπόλοιποι συνεπώνυμοι του στην ομάδα, που είναι τόσο κακοί που δίπλα τους κάποιοι αναγκαστικά παίζουν καλύτερα για να σώσουν την ομάδα από την κατακραυγή. Ένα από τα μεγαλύτερα σίριαλ πριν ξεκινήσει η φετινή περίοδος ήταν και αυτό με κεντρικό ήρωα τον Kris Humphries. Έχοντας τελειώσει πέρσι με συνεχόμενα νταμπλ νταμπλ την κανονική περίοδο, από τη μία έμεινε ελεύθερος λόγω του ότι τελείωνε το συμβόλαιο του και από την άλλη αποχαιρέτισε την ελευθερία στην προσωπική του ζωή, με το γάμο του με την Κιμ Καρντασιάν... Δεν περάσαν παρά μόνο 2 μήνες για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες του διαζυγίου, με τις φήμες να δίνουν και να παίρνουν με το τι ακριβώς συνέβη και τον ίδιο να βλέπει το κασέ του να πέφτει, μιας και από δημοφιλής έγινε μισητός σε όλους (θεωρείται ο 2^ος πιο αντιπαθητικός παίκτης στο πρωτάθλημα μετά τον Lebron).Tον γιουχάρουν σε όλα τα εκτός έδρας ματς, ωστόσο παραμένει και φέτος ο πιο αξιόπιστος παίκτης, της ίσως πιο αναξιόπιστης ομάδας τόσο σε άμυνα (ειδικά εκεί) αλλά και στην επίθεση, όντας ο μόνος αξιόμαχος ψηλός μιας και ο Brook Lopez είναι τραυματίας. Ο δεύτερος κατά σειρά και σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό είναι ο Sundiata Gaines. Στην τρίτη του χρονιά κι έχοντας αλλάξει ήδη τρεις ομάδες, φαίνεται επιτέλους να βρίσκει την προσωπική του "Ιθάκη" έχοντας διπλασιάσει τους μέσους όρους του σε πόντους. Το περίεργο με αυτόν είναι πως στα 5 τελευταία ματς των Nets αγωνίστηκε μόνο στα 2 (σημειώνοντας 11 πόντους στο καθένα από αυτά, σε μόλις 11 λεπτά  συμμετοχής) με σύστημα μία μέσα μία έξω, χωρίς να φαίνεται πως έχει τραυματιστεί. Δε μπορώ να γνωρίζω τι έχει στο μυαλό του ο Avery Johnson, που αν και ξεκίνησε ελπιδοφόρα την καριέρα του σαν προπονητής είναι υποψήφιος να κάνει παρέα στον Paul Westphal και να συναγωνιστεί μαζί του ποιος θα προπονεί την καλύτερη ομάδα στο fantasy league…

New Orleans Hornets

Οι «σφήκες» έχουν ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ από τραυματισμούς, που είναι λογικό κάποιοι παίκτες να τραβάνε κουπί απλά και μόνο γιατί υπάρχει έλλειψη άλλων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων η θέση του πλέι μέικερ. Κάτι η απώλεια του Chris Paul (μακράν νυχτωμένοι που δεν προέβλεψαν να υπογράψουν με κάποιον ποιντ γκαρντ τόσο καιρό), σε συνδιασμό με τον τραυματισμό του Eric Gordon έχουν κάνει πρώτο βιολί στην ομάδα τον Jarrett Jack, που πρέπει να αναλάβει ξαφνικά τόσο τον ρόλο του οργανωτή όσο και του σκόρερ. Δε νομίζω να τα καταφέρνει εξίσου καλά με εξαίρεση κάνα δυο παιχνίδια, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί και κάνει μακράν την καλύτερη του χρονιά. Δεν ήταν ποτέ κακός παίκτης, αλλά δε θα γίνει και ποτέ all star. Αλλαγή του είναι ο Greivis Vasquez από τη Βενεζουέλα, που απλά και μόνο επειδή παίρνει χρόνο συμμετοχής φέτος (στο Μέμφις πέρσι έπαιζε από ελάχιστα εώς καθόλου σαν ρούκι) γεμίζει κάπως τη στατιστική του. Μάλιστα, στο παιχνίδι κόντρα στην πρώην ομάδα του φαίνεται πως είχε ιδιαίτερο κίνητρο και με 14 πόντους και 6 ασίστ έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση. Κάποια καλά ματς έκανε και ο Carl Landry σκοράροντας πάνω από 20 πόντους στις νίκες με Nuggets και Celtics (στέλνοντας όλη την οικουμένη στον κουβά) αλλά τώρα τελευταία έχει εξαφανιστεί μιας και προτιμάται στη θέση του άλλος ένας ανεβασμένος.Ο  Jason Smith, με αξιοπρόσεκτες επιδόσεις (αν και είναι το μοντέλο του παίκτη που δε με ενθουσιάζει, λευκός ψηλός που σουτάρει από μέση και μακρινή απόσταση, θα μάθει πολλά από τονKaman μάλλον) ικανές να τον κατατάσσουν κι αυτόν στην κατηγορία των «βελτιωμένων» χωρίς όμως βλέψεις για κάτι σημαντικό...

New York Knicks

Τα ball boys, που με τους Knicks να σουτάρουν από κάθε πιθανή γωνία του γηπέδου-ειδικά στα εντός- χωρίς δισταγμό και χωρίς λογική, κάνουν την καλύτερη προπόνηση για να είναι πανέτοιμα εν όψει του U.S open στο τένις. Στη Νέα Υόρκη λαμβάνει χώρα κι αυτό, ε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι που θα διεξαχθεί θα έχουν γίνει άριστοι,  εκτός και αν έχουμε αλλαγή προπονητή οπότε αλλάξουν κάπως τα πράγματα. Ας φέρουν τη Whoopie Goldberg καλύτερα αποτελέσματα θα φέρει. Τι να πω, χαρά στο κουράγιο του Spike Lee...

Oklahoma City Thunder

Ο James Harden  κάνει ό,τι μπορεί όντας ακόμα καλύτερος σε σχέση με την περσινή χρονιά, προσφέροντας πόντους και ενέργεια από τον πάγκο, αλλά και καθαρό μυαλό σε αντίθεση με τον «τρελάρα» που έχει καπαρωμένη τη θέση του βασικού πλέι μέικερ (και «αγαπημένο» πολλών εδώ μέσα, τουλάχιστον αναγνωρίστε του το γεγονός πως σας πλήρωσε χτες μέσα στη Βοστώνη) Russell “is obviously not so well” Westbrook. Φέτος που έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με το... ξυράφι φαίνεται να εξελίσσεται (παράλληλα με το μούσι) σε βαρόμετρο των «Κεραυνών» βελτιώνοντας τα ποσοστά του τόσο από το τρίποντο όσο και από τις βολές που καταλήγει αρκετά συχνά με την έφεση που έχει στο να κερδίζει φάουλ εύκολα. Ο Brooks μάλλον έχει τους λόγους του και θέλει να τον ξεκινάει από τον πάγκο αντί του Sefolosha και μιας και μέχρι τώρα δείχνει η τακτική αυτή να έχει αποτελέσματα, μάλλον δε θα αλλάξει κάτι εκτός κι αν αναχωρήσει ο Westbrook για άλλες πολιτείες...

Orlando Magic

Με τον Howard φέτος να επιλέγει σε ποια παιχνίδια θα αγωνιστεί έχει δημιουργηθεί μία ομάδα αποτελούμενη από τους τρεις σωματοφύλακες, που είναι όλοι τους αγκυροβολημένοι πίσω από το τρίποντο, μιας και η αντίπαλη άμυνα έχει συγκεντρωθεί σε double και triple team στον Ντ(ουάιτ)’ Αρτανιάν της ομάδας. Πρώτος και καλύτερος ο Ryan Anderson, που αν δεν είχαν την έμπνευση οι Warriors να στέλνουν τον Howard στη γραμμή σε κάθε επίθεση του Ορλάντο, τώρα θα ήταν αυτός πιθανότατα ο πρώτος σκόρερ στην ομάδα.Πρώτος σε εύστοχα τρίποντα στο πρωτάθλημα (βέβαια σουτάρει και τα περισσότερα) και με νωπές τις δάφνες από τη μεγαλειώδη εμφάνιση μέσα στο MSG (που τείνει να εξελιχτεί στο πιο πιθανό γήπεδο για κάποιον να κάνει ρεκόρ καριέρας, εκτός και αν ανήκει στους Knicks) θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να επιλεχθεί για το All Star Game, που φέτος γίνεται στο Ορλάντο και θα είναι από τους διεκδικητές του βραβείου στο τέλος της χρονιάς ειδικά αν αναβαθμιστεί κι άλλο ο ρόλος του, όταν όπως όλα δείχνουν αποχωρήσει με το καλό ο κορυφαίος σέντερ. Βέβαια, με την άμυνα των αντιπάλων προσαρμοσμένη πάνω του θα είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Βελτιωμένοι φέτος και οι Hedo Turkoglu και J.J. Redick ,με τον Τούρκο στα 33 του πια να έχει ωριμάσει, δεν εκβιάζει πια τα σουτ, έχει ανεβάσει ιδιαίτερα τα σχεδόν πάντοτε χαμηλά του ποσοστά και με την ικανότητα του να βρίσκει τους συμπαίκτες του σε σημεία που να σουτάρουν ελεύθεροι, είναι μαζί με τον Lebron από τους πρώτους forward σε ασίστ. Από τους πρώτους παίκτες που ανάγκασαν τους «ειδικούς» να χρησιμοποιήσουν τον όρο “point forward”. O απόφοιτος του Duke από την άλλη έχει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής, ένεκα της απογοητευτικότατης σεζόν που διανύει ο Nelson προσφέροντας με το φαρμακερό του σουτ λύσεις από το τρίποντο.

Μιας και η ανάλυση σήμερα ήταν εκτενέστερη με όχι μόνο απλή αναφορά σε αριθμούς και στατιστικά όπως εχτές, πήρε παραπάνω χρόνο του αναμενομένου κι έτσι φαίνεται πως θα χρειαστεί να υπάρχει και τρίτο μέρος, καλώς εχόντων των πραγμάτων αύριο και πάλι. Η τριλογία δηλαδή θα κλείσει αύριο με την «Επιστροφή του βασιλιά». Μένει να δούμε ποιος θα είναι ο «Άρχοντας των δαχτυλιδιών» στο τέλος, αλλά γι’αυτό είναι ακόμα νωρίς να το μελετάμε...

Συντάκτης:King

Posted in: Άρθρα-Σχόλια , Rooking of the year