Όταν το μπάσκετ δεν παίζεται στο παρκέ...

Ένα blog για όλους τους ''άρρωστους'' με το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ στον πλανήτη

To NBAir επανέρχεται από τέλη Σεπτέμβρη 2014 με κύρια αλλαγή του την εστίαση στα του στοιχήματος,όσον αφορά το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη

18.7.12

Hey Houston... I can see playoffs from here

Μετά το summer league του Ορλάντο που ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, τα βλέμματα είναι τώρα στραμμένα στο κοσμοπολίτικο Λας Βέγκας όπου ούτε λίγο ούτε πολύ συμμετέχουν 23 ομάδες κατά πολύ διαφοροποιημένες βέβαια σε σχέση με αυτά που θα μας παρουσιάσουν την ερχόμενη σεζόν. Η κάθε μια τους είναι ζήτημα αν στα ρόστερ της έχει 3-4 παίκτες που θα ανήκουν στην ομάδα και μετά τον Οκτώβρη, οι αγώνες είναι κυριώς δοκιμαστικοί ωστόσο κάποια συμπεράσματα έχουν βγει ήδη σε ό,τι έχει να κάνει με τους φετινούς rookies. Άλλωστε οι πρωτοεμφανιζόμενοι αυτής της χρονιάς θεωρούνται η καλύτερη φουρνιά παικτών που έχει βγει την τελευταία δεκαετία ερχόμενη από τα ντραφτ, ειδικά οι αρκετοί "ψηλοί" παίκτες μιας και υπάρχει μία γενικότερη έλλειψη στη θέση του σέντερ από καλούς παίκτες. Περίμενε κανείς να δει τον Marc Gasol να γίνει All Star την προηγούμενη χρονιά? Ειδικά για όσους τον είχαν "ζήσει" ως παίκτη από τα χρόνια που έπαιζε στην ACB...

Η ομάδα που έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις δείχνοντας ότι έκανε πολύ εύστοχες κινήσεις διαλέγοντας τους κατάλληλους νέους παίκτες είναι αυτή των Rockets.Στο Χιούστον  διέλυσαν σχεδόν όλη την ομάδα διώχνοντας τον βασικό τους κορμό για να δημιουργήσουν χώρο στο salary cap ώστε να κινηθούν για τον Dwight Howard (καλύτερα να μην επεκταθούμε με αυτόν και πάλι, τίποτα το νεότερο έτσι κι αλλιώς) μαζεύοντας κι αρκετά πικ για τα ντραφτ από τις επόμενες χρονιές, φαίνεται όμως ότι πέτυχαν δίανα στις φετινές επιλογές που έκαναν.

Μπορεί γενικά οι φίλαθλοι των "Ρουκετών" να είναι ενθουσιασμένοι που θα έχουν τον Lin στην ομάδα τους (για δεύτερη φορά στην ουσία μιας και την πρώτη δεν τον κράτησαν στο δυναμικό τους, όντας άγνωστος τότε στο ευρύ κοινό) αλλά ένας άλλος Jeremy είναι αυτός που κλέβει την παράσταση μέχρι στιγμής. Ο Lamb λοιπόν, το νούμερο 12 στα ντραφτ, έχει δείξει στοιχεία καλού σκόρερ έχοντας μέχρι τώρα 21 πόντους μέσο όρο στα 4 ματς που αγωνίστηκε με 50% ευστοχία στα σουτ,35% στα τρίποντα και 18/19 βολές. Το επίσημο site του NBA τον κατατάσσει αυτή τη στιγμή στην κορυφή των rookies με βάσει τα στοιχεία που έχει δείξει μέχρι στιγμής και για όσους ποντάρουν στις εκπλήξεις και κυνηγάνε μακροχρόνια στοιχήματα η απόδοση για να παραλάβει το βραβείο του ρούκι της χρονιάς φτάνει μέχρι και το 34 στην stan james!

Στην ίδια ομάδα πολύ καλές εντυπώσεις έχει αφήσει και ο Terrence Jones, το νούμερο 18 του ντραφτ, που πέραν από τους 18.5 πόντους που πετυχαίνει βοηθάει και στον τομέα των ριμπάουντς "κατεβάζοντας" 8.5 σε κάθε παιχνίδι. Δεν αποτελεί έτσι και τόσο μεγάλη έκπληξη το γεγονός πως χρησιμοποίησαν τον όρο της αμνηστίας για να αφήσουν ελεύθερο τον Scola βλέποντας ότι ο απόφοιτος του πανεπιστημίου του Κεντάκι μπορεί να καλύψει επάξια το κενό του ενώ έχει και πολύ μέλλον όντας μόλις 20 χρονών. Είναι και λιγάκι πιο αθλητικός σαν παίκτης, δε φοβάται να επιχειρήσει σουτ από μέση και μακρινή απόσταση όντας αρκετά εύστοχος (54% είναι το ποσοστό του) ενώ σουτάρει και τρίποντα έχοντας 2/5 προσπάθειες.

Υπάρχει όμως και τρίτος παίκτης από τους Rockets που έχει κλέψει την παράσταση. Ο λόγος για τον Motiejunas, τον μέχρι πρότινος σέντερ της Πολωνικής Πρόκομ, που αποφάσισε φέτος να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι όντας περσινή επιλογή στα ντραφτ (νούμερο 20, αριθμό που έχει και στη φανέλα του αλλά προτιμώντας να "ψηθεί" λίγο παραπάνω στην Ευρώπη για να βελτιωθεί σαν παίκτης. Ο Λιθουανός δεν είχε ακριβώς εντυπωσιάσει με τις επιδόσεις του στην περσινή Ευρωλίγκα, δεν είχε κάνει κάτι το ιδιαίτερο ούτε και με τις "μικρές εθνικές ομάδες" της χώρας του (σε αντίθεση με τον Valanciunas που άλλωστε παίζουν και στην ίδια θέση) με εξαίρεση το Πανευρωπαικό για παίκτες κάτων των 18 ετών το 2008 όταν και ανακηρύχθηκε MVP (με την Ελλάδα να κατακτάει το χρυσό εκείνη τη χρονιά με Σλούκα και Παππά να ξεχωρίζουν), οπότε υπήρχαν γενικά αμφιβολίες για το αν θα κατάφερνε να σταθεί επάξια αγωνιζόμενος απέναντι στους κορυφαίους παίκτες στο NBA. Στο πρώτο ματς έστω και φιλικού χαρακτήρα έδωσε όμως την καλύτερη απάντηση στους επικριτές του με αντίπαλο τους Raptors . Σε 25 μόλις λεπτά πρόλαβε και έβαλε 25 πόντους με 11/13 σουτ εκ των οποίων 2/2 τρίποντα μαζεύοντας 9 ριμπάουντ ενώ ως μοναδικό "μελανό" σημείο ήταν οι 1/5 βολές. Πέραν από τις απαντήσεις εντός αγωνιστικού χώρου εντύπωση προκάλεσε και η ατάκα του μετά το τέλος του ματς αναφορικά με το πως παρουσιάστηκε χωρίς άγχος στο ντεμπούτο του. Είπε μία λιθουανική παροιμοία "αν φοβάσαι τους λύκους καλύτερα να αποφεύγεις τα δάση". Στο επόμενο παιχνίδι κόντρα στους Wizards ήταν "εξαφανισμένος" έχοντας μόλις 1 πόντο με 0/5 προσπάθειες σε 22 λεπτά συμμετοχής. Ωστόσο χθες και προχθές επανήλθε στα ίδια υψηλά επίπεδα σκοράροντας 20 και 19 πόντους αντίστοιχα επαναφέροντας τα χαμόγελα στους οπαδούς της ομάδας του Χιούστον που προς το παρόν είχαν απογοητευτεί νομίζοντας ότι θα είναι ιδιαίτερα αποδυναμωμένοι φέτος.

Τέλος υπάρχει και άλλος ένας παίκτης με καλές "συστατικές επιστολές" που χωρίς να έχει κάνει τόσο αισθητή την παρουσία του αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον. Μιλάμε για τον Royce White, νούμερο 16 του ντραφτ, τον απόφοιτο του Iowa State που τελείωσε την χρονιά όντας πρώτος σε πόντους, ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα και κοψίματα δείχνοντας πως προσφέρει σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Ο White υποφέρει από αγχώδη διαταραχή (anxiety disorder όπως είναι πιο γνωστό) από τα εφηβικά του χρόνια, έχοντας πολλά προβλήματα κι αλλάζοντας συχνά σχολεία εξαιτίας διαφόρων πειθαρχικών παραπτωμάτων κι ίσως αυτός ήταν ένας από τους λόγους που επιλέχτηκε σχετικά χαμηλά στα ντραφτ. Αν κι έχει λάβει αρκετό χρόνο συμμετοχής από τον Kevin McHale δεν έχει συνεισφέρει ιδιαίτερα στο σκοράρισμα, όντας ιδιαίτερα άστοχος τόσο εντός πεδιάς όσο και από τη γραμμή των βολών. Δείχνει όμως άλλες πτυχές του ταλέντου του μαζεύοντας αρκετά ριμπάουντς (10 και 12 στα 2 τελευταία ματς) ενώ μοιράζει και πολλές ασίστ ειδικά για παίκτη που αγωνίζεται στη θέση "4" (7 και 8 στα δυο τελευταία ματς και πάλι).

 Αυτή η τετράδα των νέων παικτών πλαισιωμένη με το "στοίχημα" που ονομάζεται Jeremy Lin, τον ασταθή Kevin Martin που μπορεί στη μέρα του να "σκοτώσει" κάθε αντίπαλη ομάδα μπορεί όμως και τη δικιά του αν ξεκινήσει άσχημα, και τον ελπιδοφόρο Chandler Parsons που έδειξε καλά στοιχεία πέρσι, μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλό, ίσως και την είσοδο της στα πλέι οφ που για λίγο δεν κατάφερε στη σεζόν που μας πέρασε. Δυο επίσης νέοι παίκτες που μπορούν να αποδειχθούν ευχάριστες εκπλήξεις τη νέα χρονιά είναι ο Marcus Morris (δίδυμος αδερφός του Markief Morris των Suns, από τον οποίο θεωρείται καλύτερος σκόρερ κιόλας) που έχασε το προηγούμενο μέρος της περσινής σεζόν όντας τραυματίας κι ακόμα προσπαθεί να βρει τα "πατήματα" του όντας κάπως επιφυλακτικός και ο John Leuer (που δεν έχει ακόμα αγωνιστεί σε παιχνίδια summer league) που τις λίγες φορές που αγωνίστηκε πέρσι με τους Bucks ήταν ιδιαίτερα θετικός.

Με τις μεταγραφές να είναι ακόμα σε εξέλιξη οι "Ρουκέτες" έχουν πολύ χώρο στο salary cap και δε θα είναι έκπληξη αν κινηθούν για κάποια ανταλλαγή που θα φέρει στην ομάδα ένα μεγάλο όνομα. Ωστόσο ο μεγάλος τους πόθος είναι ο γνωστός Howard που όμως υπάρχει το ενδεχόμενο να έρθει μες στην ομάδα αλλά μένοντας ελεύθερος το καλοκαίρι να στραφεί κάπου αλλού σε πιο "εμπορική" πόλη και πιο ανταγωνιστική ομάδα με σκοπό να πάρει έναν τίτλο. Με αυτόν τον τρόπο η ομάδα του Χιούστον θα έχει χάσει τα οποιαδήποτε ανταλλάγματα θα έχει δώσει πρωτύτερα για να τον φέρει στην ομάδα για μία και μόνο χρονιά στην ουσία.

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Enterprise Project Management